Jak wynegocjować elastyczne warunki pracy -10 kroków

Jeśli najbardziej pomocne wydaje ci się uelastycznienie trybu pracy, weź pod uwagę, że istnieje wiele niuansów, które mogą zaważyć na powodzeniu i celowości całego przedsięwzięcia.

Kluczowe pytania, na które warto odpowiedzieć sobie jak najwcześniej, najlepiej jeszcze przed podjęciem negocjacji z pracodawcą, można pogrupować w trzech glównych kategoriach:

Jakie są twoje potrzeby?

1. Jaki cel chcesz osiągnąć, zmieniając warunki pracy? Spędzać więcej czasu z dziećmi? Staranniej zająć się domem? Mieć czas dla siebie?

2. Jakie aspekty twojej pracy można uelastycznić, bez szkody dla jej rezultatów: ogólny wymiar czasowy (etat)? Ramowe godziny pracy? A może miejsce jej wykonywania?

3. W zależności od twojej motywacji oraz ograniczeń wynikających ze specyfiki pracy lub pełnionej przez ciebie funkcji, jaka forma elastyczności będzie najbardziej odpowiednia?

CZAS: skrócony dzień pracy, by mieć więcej swobody na co dzień, czy raczej jeden wolny dzień w tygodniu, który umożliwi ci pełną koncentrację na innym ważnym dla ciebie obszarze życia ?

MIEJSCE: dom czy biuro? praca z domu pozwala zaoszczędzić czas na dojazdy, ale zaciera podział między życiem zawodowym a prywatnym; obecność w biurze może za to okazać się kluczowa dla twojej marki, zwłaszcza dla „widoczności“ twojej pracy oraz relacji z przełożonymi i kolegami, a tym samym dla pozycji w firmie.

DOSTĘPNOŚĆ: czy bardziej korzystne będą sztywne ramy czasowe, by punktualnie odbierać dziecko ze żłobka czy też ruchome, dowolnie przez ciebie zaplanowane godziny pracy, co pozwoli ci wykorzystać czas w ciągu dnia na załatwienie pilnych spraw prywatnych, bez korków i kolejek?

Jak zorganizujesz sobie sprawną pracę w nowym trybie?

4. Jeśli w twojej firmie/instytucji jesteś pionierem elastycznego modelu pracy, należy zbudować kredyt zaufania zawczasu, omawiając z szefem detale organizacyjne – pokazując przy tym, że nie tylko potrafisz przewidzieć ewentualnie trudności, ale również im zaradzić.

5. Stereotyp, że praca z domu to właściwie zakamufowana forma urlopu, jest nadal dość powszechny. Warto z własnej inicjatywy zaproponować miary i sposoby kontroli twojej pracy – na przykład częstsze, regularne raportowanie, które zrekompensuje twoją fizyczną nieobecność w biurze. Zmianę można również przeprowadzić stopniowo: na przykład pracując z początku 1-2 dni w biurze, a przez resztę tygodnia z domu.

6. Być może miną tygodnie/miesiące zanim współpracownicy przyzwyczają się do twojego nowego trybu pracy. Aby uniknąć nieporozumień i obustronnej frustracji, konieczne będzie uzgodnienie wspólnie z innymi takich zasad, które umożliwią ci sprawne funkcjonowanie (i częste o nich przypominanie). Przykładowo, jeśli twoj nowy dzień pracy kończy się o 15, warto zawczasu jasno zakomunikować, że prosisz o przesyłanie kluczowych informacji do 14, a nie „do końca dnia”.

7. Jeśli elastyczne godziny pracy mogą obejmować również wieczory, pamiętaj, że świadomość nieukończonego zadania, perspektywa wieczoru przy służbowym komputerze potrafi zatruć chwile spędzane z dzieckiem – w piaskownicy/na spacerze/przy kąpieli/śpiewaniu kołysanki z tyłu głowy będzie kołatać się rozpaczliwe „no szyyyyyybciej, ja mam dziś jeszcze tyle roboty!”

Jeśli dom ma stać się twoim nowym biurem, jak zadbasz o rozgraniczenie sfery służbowej i prywatnej?

8. Samodyscyplina brzmi banalnie, w końcu podejmujemy cały ten wysiłek, aby zyskać więcej swobody, a nie ograniczeń… ale jeżeli sama nie ułożysz sobie struktury dnia, może okazać się, że odpalasz komputer, kiedy tylko za ostatnim z domowników zamkną się drzwi…. a o 15 ze zdziwieniem spostrzegasz, że nie jadłaś jeszcze obiadu i nadal masz na sobie piżamę.

9. Warto na nowo ustalić podział obowiązków domowych – niewykluczone, że niejako automatycznie więcej spraw spadnie teraz na ciebie. Skoro jesteś na miejscu, własnie tobie najłatwiej nie tylko odebrać dziecko z przedszkola, ale też skoczyć do apteki, nadać paczkę („poczta na rogu ulicy, zajmie ci to góra 15 minut!”) i pościelić łóżka, które domownicy zostawili w nieładzie, spiesząc się rano do swych pozadomowych zajęć. Nie ma w tym nic złego, jeśli to właśnie chęć zajęcia się domem zmotywowała cię do zmiany trybu pracy – w przeciwnym razie ryzykujesz, że twój podstawowy cel (więcej czasu na inne ważne dla ciebie sprawy) nadal nie został osiągnięty.

10. Jeśli twoja praca nie obejmuje spotkań lub podróży, kontakty społeczne i towarzyskie trzeba będzie świadomie i przedsiębiorczo organizować. Inaczej jedynymi dorosłymi osobami, z którymi porozmawiasz w ciągu tygodnia, będą… pediatra i listonosz.

Wbrew pozorom nawet praca na najbardziej elastycznych warunkach wymaga nieraz sporo wysiłku organizacyjnego i dyscypliny, a nie zawsze pozwala harmonijnie połączyć życie zawodowe z rodzinnym (więcej na ten temat tutaj – link). Może też okazać się, że nowy model funkcjonuje bez zarzutu, ty jednak nadal nie czujesz się spełnioną i szczęśliwą pracującą mamą, a wtedy… należy zadać sobie zupełnie inne pytania.

Moje osobiste doświadczenia z elastycznością zainspirowały mnie do zgłębienia tej kwestii i stworzenia krótkiej, anonimowej ankiety (link >>>), której celem jest poznanie jest opinii innych matek na temat rozwoju zawodowego i zmian kariery. Jej wypełnienie powinno zająć ci zaledwie kilka minut. Zebrane w ten sposób informacje wykorzystam wyłącznie na potrzeby mojego prywatnego badania.

Jeśli chcesz dodatkowo podzielić się swoimi przemyśleniami i uwagami na ten temat, serdecznie zapraszam do kontaktu: matka.zmiana.kariera@gmail.com

Zdjęcie: Pixabay.com